Co oznaczają poniższe terminy?

Formatowanie dysku jest procesem przygotowania dysku twardego, partycji lub innego nośnika danych do zapisu danych.Formatowanie partycji jest utworzeniem systemu plików lub wykasowaniem znaczników plików (formatowanie szybkie). Formatowanie nie usuwa danych. Usuwa jedynie znaczniki danych, nie usuwając samych danych. Istnieje wiele narzędzi służących do przeprowadzania tej operacji.

Partycjonowanie umożliwia posiadanie kilku systemów plików na jednym dysku twardym. Powodem partycjonowania mogą być:

• ograniczenia techniczne (np. stare wersje FAT mają ograniczenia co do wielkości partycji, stare biosy nie mogą zaadresować obszaru poza 1024 cylindrem, więc partycja startowa musi znajdować się przed tą granicą)
• uszkodzenie danych na jednej partycji nie ma wpływu na inne partycje
• często systemy operacyjne nie mogą być zainstalowane na jednej partycji lub używają innego systemu plików. Wtedy instaluje się je na oddzielnych partycjach.
• by zapobiec zapełnieniu dysku przez określoną usługę, można jej dane umieścić na oddzielnej partycji (np. logi systemowe).
• każda partycja może być dostosowana do konkretnych wymagań. Np. jeśli zapis na partycji ma być zabroniony można ją zamontować w trybie tylko do odczytu. Jeśli na partycji ma się znajdować wiele plików można użyć systemu plików z wieloma i-węzłami.

Partycja podstawowa – pojęcie z dziedziny techniki komputerowej. Rodzaj partycji, które można tworzyć na dyskach podstawowych. Partycja podstawowa to część dysku fizycznego, na której można przechowywać dane lub system operacyjny. Na dyskach z tablicą partycji MBR można utworzyć maksymalnie cztery partycje podstawowe, z czego jedna może być partycją rozszerzoną z wieloma partycjami logicznymi. Na dyskach z tablicą partycji GTP można utworzyć do 128 partycji podstawowych. Partycje podstawowe i logiczne są również nazywane woluminami.

Partycja rozruchowa – partycja zawierająca pliki systemu operacyjnego Windows. Na komputerze o wielorakiej konfiguracji rozruchowej zawierającym na przykład tę wersję systemu Windows oraz system Windows XP każdy z tych woluminów będzie uważany za partycję rozruchową.

W systemach z rodziny Windows partycje rozszerzone są znane bardziej jako dyski logiczne. Dysk logiczny można formatować i można mu przypisać literę dysku. Pierwszą literą dla dysków twardych jest litera C. Najczęściej na dysku C umieszczony jest system operacyjny Windows – jest to dysk podstawowy (partycja podstawowa). System Windows może także być zainstalowany na partycji rozszerzonej, jednak niezbędne jest, aby pliki boot loadera były umieszczone na którejś z partycji podstawowych.

Dysk podstawowy używa do organizacji danych partycji podstawowych, partycji rozszerzonych i dysków logicznych. Sformatowana partycja jest również nazywana woluminem (terminy wolumin i partycja są często używane wymiennie). W tej wersji systemu Windows dysk podstawowy może zawierać najwyżej cztery partycje podstawowe albo trzy partycje podstawowe i jedną rozszerzoną. Partycja rozszerzona może zawierać wiele dysków logicznych (obsługiwanych jest maksymalnie 128 dysków logicznych). Partycje na dysku podstawowym nie mogą udostępniać danych ani dzielić ich z innymi partycjami. Każda partycja na dysku podstawowym stanowi odrębną jednostkę.